The village question and rural change in Turkish history has been one of the most enduring debates in the historiography. In this essay, I propose to revisit modernization theory of 1950s and 60s by bringing in visual history. Turkish studies in the post-World War II era was at the forefront of modernization studies at the time. I argue that such works were not able to take into full consideration the transformations in daily life. To trace the changes in daily life brought by the Kemalist modernization project, I look at everyday visual artifacts and encounters. Particularly, I focus on the figure of the hoca and its representations in the public sphere in the early republican period.

Bati ülkelerinde krizler, biri, 1929 Dünya Iktisadi Bunalimi ve digeri, 1970’lerin sonlarindaki kamu mali krizi olmak üzere, esasta iki sekilde kendisini göstermistir. Bu krizler sonrasinda devlet ve kamu yönetiminde yeniden yapilanmaya gidilmistir. Krizleri, bilimsel temelli açiklayan kuramsal yaklasimlar vardir. Bu kuramsal yaklasimlarin esasta iki ana gruba ayristirilabilecegi görülmektedir. Birinci grup yaklasimlar, piyasa sisteminde degisik nedenlerle sapmalar/dengeden uzaklasmalar olabilecegi ve bu durumlarda devletin sisteme müdahale etmesini salik veren liberal yaklasimlardir. Ikinci olarak, Marksist temelli yaklasimlar bulunmaktadir. Bu yaklasimlar, krizleri, kapitalist sistemin dogasiyla açiklamaktadirlar. Krizlerin ortaya çikmasinda ve çözümünde yerel yönetimlerin islev ve rolüne bakildiginda, krizin ana aktörünün, “dar anlamda devlet” biçiminde de tanimlanan Merkezi Idare oldugu, yerel yönetimlerin etkin bir rolünün bulunmadigi ileri sürülebilir. Bununla birlikte, farkli kuramlar, kriz sürecinde yerel yönetimin islev ve rolüne iliskin farkli açiklamalar getirmektedirler.

Bu çalismanin ana sorunsali, disiplinlerarasi bir akademik alan olan milliyetçilik çalismalari literatüründe özellikle son yillarda giderek artan bir önem kazanmaya baslayan gastromilliyetçilik kavrami ile gastrodiplomasi kavrami arasindaki iliskiyi teorik ve pratik perspektifleri ile iliskisel bir düzeyde incelemektir. Bu dogrultuda öncelikle sosyal bilimlerde yakin dönem milliyetçilik çalismalarinin kavramsal dagarcigina yeni katilmis olan ‘‘gastromilliyetçilik’’ kavraminin tanimi yapilmis; ardindan genelde diplomasinin özelde ise kamu diplomasisi ve kültürel diplomasinin yeni bir alt alani olarak ilgili literatürde yer bulmus olan gastrodiplomasi kavraminin çerçevesi örneklerle çizilmistir. Bu baglamda milliyetçiligin teorik boyutunu olusturan gastromilliyetçilikten, milliyetçiligin pratik olarak görünür oldugu gastrodiplomasi sahasina geçisler üzerinde durulmustur. Çalismanin tezi, gastromilliyetçiligin, üzerlerine yüklenen ‘‘millilik’’ sifatindan hareketle gastrodiplomasi stratejilerinin konusu olan gastronomik unsurlarin tespit edilmesinde oynadigi roldür. Bu bagintinin ortaya koyulabilmesi için karsilastirmali bir perspektiften genis bir literatür taramasi yapilmis ve Türkiye basta olmak üzere farkli ulus-devletler ve politikalardan örneklerle gastromilliyetçiligin teorik arka planinda gastrodiplomasi çalismalarina yer verilmistir.

1970 ve 1980 yillari arasinda liberalizasyonun ilk dalgasi döneminde bagimsiz düzenleyici kurumlarin gerekliligi artmistir. Küresellesme, açik ekonomi, deregülasyon bu gerekliligi hizlandirmistir. Bu dönemde birçok bagimsiz düzenleyici kurum hem gelismis ekonomilerde hem de gelismekte olan ekonomilerde kurulmustur. 1990’li yillarda Rusya ve Brezilya krizleri gibi ekonomik krizler dünya ekonomisini etkilemistir. Bu krizler nedeniyle hükümetler finansal sektör gibi önemli sektörleri kontrol etmek istemislerdir. Sigorta firmalari bankalar ile birlikte günümüz serbest piyasa ekonomilerinin en önemli finansal kurumlardir. Türk sigortacilik sektörü Türkiye’nin finansal servislerinin büyüyen kismidir. Sigortacilik ve Özel Emeklilik Düzenleme ve Denetleme Kurumu’nun öncelikli fonksiyonu sigortacilik sektöründe düzenleme ve denetlemedir. Bu nitel tanimlayici makale bagimsiz düzenleyici kurumlarin regülasyon, denetleme, politika yapma rollerini Sigortacilik ve Özel Emeklilik Düzenleme ve Denetleme Kurumu örnegine odaklanarak incelemektir. Sonuçlar önermektedir ki Sigortacilik ve Özel Emeklilik Düzenleme ve Denetleme Kurumu gibi bu bagimsiz düzenleyici kurumlar ülkelerin ekonomileri için önemli role sahiptir.